شعر نور تویی هور تویی جلوه ی منصور تویی دشت تویی دَمَن تویی بَر تویی بَحر تویی مِهر تویی ماه تویی لولو و مرجان توئی بَخت تویی تخت تویی خانه آن یار تویی شور تویی شَعف تویی ساقی مجلسم تویی ساغر و باده ام تویی شاهد و هم کسم تویی …
شعر ما که مستیم و خرابیم در این عالم هست دل نبندیم به چیزی که مالک دگر است آنچه اکنون حصولست و داریم کف دست میزنیم باده به عشق تو و آن باده پرست
شعر کاملت خواهی بجوی در عالم هوشیارها جستجو کن آن چه خواهی عالم بیدارها قرنها ، ایامها ، هر روز و شب پندارها بی قرار از. عالم فانی بخوان گفتارها سیر عشق و عاشقی در عالم گلزارها تا به یابی عشق و مستی را برِ دلدارها
شعر۱۱۸۳ چه کنم که روی ماهت پسِ بُرقع من ندیدم به دل آرزو ماند و رخ ماهتو ندیدم به سرای کویت ای دل همه شب پاس دارم همه روز گِردِ کویت چه کنم تو را ندیدم ز دو دیده خون فشانم که جمالتو ندیدم به هوای بوی زلفت ز نسیم …
شعر ما که دل بردیم به قربانگاه که قربانی کنیم دل ز دنیا بر کنیم آن گه دل آرامی کنیم شور و مستی را به درگاهش هواداری کنیم دل به دلداران سپردن را نگهبانی کنیم
شعر ما دل شدی چشم نگاریم نگاریم عاشق شده مجلس آن دل نفسانیم در بزم و طرب دل شدگانیم شدگانیم در جمع سماع واله ی پیران جهانیم در مکتب عشق عاشق یاران نهانیم بر عابد و بر زاهد و منبر چه گرانیم از کعبه و بتخانه و مسجد به فغانیم …
شعر گر نماز بر پا کنم آن قبله گاه من توئی گر ره مسجد بجویم سجده گاه من توئی رشته مهر و محبت گر به باف تار و پود تار و پود زندگانیم همه جانم توئی آتش عشقت به جانم شعله ها افروخته آن لب میگون صُراحی برلب و جانم …
شعر ترسم مرا بینی افتاده و افسرده در جمع پری رویان دیوانه دیوانه افتاده به میخانه هم دور ز پیمانه من مست وساقی مست دیوانه دیوانه زلف سیهش دردست شادیم ازآن باده از نرگس مستش مست دیوانه دیوانه شمعیم و پروانه در گوشه ی میخانه بی زار از این عالم …
شعر دلی بستم به یک مه پاره ای مست به یک ترک بریده از همه دست به خاک میکده سجده نموده به پیرش داده آنچه بوده دردست پیاله در پیاله باده و مست ز دنیا و ز عقبا شسته است دست
شعر وای دیشب با خیالت من چه حالی داشتم شورو غوغائی به دل با تو همی میداشتم دست بردم گیسوانت را پریشان داشتم از لبانت بوسه های بی قرار بر داشتم