شعر ما در ره میخانه بسی رنج که بردیم میخانه به میخانه ولی یار نجستیم ازمسجدومحراب به میخانه نشستیم در محفل رندان پر و بال شکستیم ما شب به سحر ورد مناجات بگفتیم چون پیربه میخانه دوصدجام شکستیم آزردگی ما نه دیدید که مستیم پیمانه و پیمان نه بستیم نشکستیم …
شعر عشق میباید که مجنونت شوم شور میباید که شیدایت شوم گلبونی باید که دستانت شوم شمع می باید که پروانت شوم مجلسی باید که تنواره شوم های میباید که هوهویت شوم نرگسی باید که مخمورت شوم لعل می باید که لبهایت شوم هُدهُدی باید که سیمرغت شوم از مَلَک …
شعر۷۵۷ رقص میباید که رقاصم کنی نزد این بی دانشان آسم کنی بر سر کویت چه رسوایم کنی خلق را بر کرده ام حیران کنی گو که تو رسوای عالم هم کنی نزد الله هم سخن چون میکنی وجد و شادی را ز ما تو برده ای مکتب عشق و …
شعر به کوی حافظ ار رفتی بگو از حال بیمارم چنان کردست آن ترکان تو گوئی جسته این جانم به خال هندویش بخشی سمرقند و بخارا را منِ مسکین می بخشم تن و جان و هم عقبایم
در دایره عشق همی گردیدند در مجلس عاشقان بسی رقصیدند در محفل دلبران ندا سر دادند هشدار که بر دار چه سرها دیدند
شعر ز نگاه چشم مستت دل و دیده ام ز کف شد دل من خراب چشمت نگهم خمار آن شد چو فتاده ام به راهت زجنون جان گرفتم به جنون خانه کردم دل من خراب آن شد همه جا سر کشیدم پی دل بسی دویدم نه کنشت داده راهم نه …
شعر آمدی کویم که جامم پر کنی نامدی جانا تهی جامم کنی گفته ای لیلیم و مجنون شوی نامدی مجنون خود ویران کنی آمدی بر پا کنی این خانه را نامدی بنیاد آن را بر کنی آمدی تا قبله گاه من شوی نامدی تا قبله ام ویران کنی خانه ام …
شعر او مست ِ ، می میکده ی ماست شوریده و سر مست پی دلبرک ماست دُردانه ی عاشق شده ی انجمن ماست در جمع بتان او صنم بتکده ی ماست از دیر و حَرَم جسته به دنبال دل ماست سجاده فرو هشته هم آواز دل ماست مجنون پی لیلی …
شعر۱۱۹۵ ز مسجد بارها منه جسته بودم به بوی میکده دل بسته بودم ز میخانه نوای نای و نی بود ز بوی و نشئه ی می مست بودم اشارت کرده اند سوی خرابات ز جنت آنچه گویند دیده بودم مُغ و مُغبچگان هم باده نوشند از آن باده نهان نوشیده …
سروده ای از دخترم ریحان منم قاصد آسمان کبود منم مانده از انچه بود و نبود یه عابر که از راه ، وامانده بود یه عابد که هر لحظه عشقش سرود همان جنگجویی که تنها شدم ؛ یه زخمی که خنجر به دل مانده بود نگاهم به چشمان بی عار …