شعر۱۰۱۷ ساغر چو شکست باده بر بادشدست این قلب شکسته پیک فریادشدست در دامگه جهان چه بیداد شدست فریاد بکن که ظلم بر داد شدست
برچسب: شعر
شعر۱۰۱۵ گل رخان دیوانه و مجنون کنند مهوشان از خود بی خودمیکنند ساقیان رخساره رنگین میکنند جلوه رخساره چون می میکنند شاهدان در رقص بلوا میکنند نایی یان با نی نجوا میکنند چنگ ودف هنگامه برپامیکنند بربط و طنبور غوغا می کنند سیم ساقان گیسوان افشان کنند نگهت گیسو به …
شعر ۱۱۲ من در این شهر ندارم جائی چونکه مجنون شده هرجائی در بدر خانه به دوشم کردی تو نگه کن بدین رسوائی
شعر ۱۱۱ آیم به برت که ناله و داد کنم فریاد ز بی کسی و ایام کنم گویم دلا مکن که دیوانه شوم آواره زدست توچومجنون بشوم
شعر ۱۱۰ گفتم که بیا تاب و توانم‌همه رفت درحسرت تو بهار عمرم همه رفت درمیکده فریادکننداین‌چه دلیست کزآمدنش خزان عمرت شد ورفت
شعر ۱۰۹ گفتی به میخانه برو شاد شوی از مشکل ایام تو آزاد شوی رفتم ولی می به میخانه نبود شادی و طرب هیچ در آن‌خانه نبود گفتند که پیر هم ز میخانه شدست آن شوقوطرب درپی آن پیرشدست
شعر ۱۰۱۴ باغبان بوستان چرا ویران شده آن گلستان خانه ی دیوان شده بهر حفظش لاله ها پر پر شده جسم وجانش لانه موران شده بلبلان حنجر چرا خونین شده نغمه خوانی آفت جان ها شده آن چکاوک بال و پر اشکسته را درقفس افتاده حبس جان شده هد هد …
شعر ۱۰۸ رخ زیبای تو باشد که به وجد آوردم ورنه ما را به کجا آن رخ زیبات کجا شورو شیدایی تو آب حیاتم دادست ور نه ما را بکجا آب حیاتم به کجا همه جا وصف جمال تو به بازار کنند و رنه مارا بکجا وصف جمال تو کجا …
شعر ۱۰۷ عشق یعنی با خدا تنها شدن در جوار مهر او یک جا شدن عشق یعنی نرد عشق و باختن در حریم کبریا دل ساختن دلبری با دلبری ها کردنست با خدایت عاشقی ها کردنست عشق یعنی با خدایت بوده ای دلبری ها بر وجودش کرده ای نام های …
شعر ۱۰۶ عاشق نگه به چشم مستت کردست نرگس خجل و لاله به کنجی بنشست ساقی در داد که عاشقان جمع شوید لیلی به کجاوه هست ومجنون هم مست